Պա­պե­րիս ծնն­դա­վայ­րը, որ­տեղ ապ­րել են դա­րեր շա­րու­նակ, որ­քա­նո՞վ է ի­մը, ե­թե չեմ ծն­վել այն­տեղ, չեմ քայ­լել այդ հո­ղի վրա, մի հյու­լե ան­գամ չեմ ստեղ­ծել այն­տեղ: Նրանք մոտ եր­կու դար ա­ռաջ թո­ղել են այդ հո­ղը և գաղ­թել Ռու­սա­կան կայս­րու­թյան սահ­ման­ներ:

Ինչ­պես երևում է, ԱՄՆ-ն ակ­տի­վաց­րել է Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նում քա­ղա­քա­կան գոր­ծո­նի վրա ազ­դե­լու իր ներ­գոր­ծու­թյան քայ­լե­րը՝ հետևո­ղա­կա­նո­րեն շեշ­տե­լով հրա­ժա­րու­մը «պատ­մա­կան կա­ղա­պար­նե­րից»: Լ. Տեր-Պետ­րո­սյա­նի հիմ­նադ­րած Ատ­լան­տյան կողմ­նո­րոշ­ման «պա­րույ­րը» հա­յե­րին վե­րա­դարձ­րեց ՀՀՇ-ա­կան ժա­մա­նակ­ներ:

Եգիպտացի հնագետները Գիզայի Միթ Ռախինայի շրջանում հայտնաբերել են Ռամզես 2-րդ փարավոնի արձանի վերին մասը՝ հնագույն եգիպտական Պտահ աստծո տաճարից ոչ հեռու:

Հա­յաս­տա­նում, վա­ղուց ար­դեն, ի հաս­տա­տումն Սվետ­լա­նա Լու­րյեի «Պատ­մա­կան ազ­գագ­րու­թյուն» մե­նագ­րու­թյան վեր­լու­ծա­կան կան­խա­տե­սում­նե­րի, բազ­մա­ցել և գոր­ծում են «գու­նա­վոր» հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­ներ:

Մո­լեգ­նած ամ­բո­խի վար­քա­կա­նոն­նե­րը ճա­նա­չե­լով, Տեր-Պետ­րո­սյա­նը հաս­կա­ցավ, որ չա­փա­զանց հե­ռու է գնա­ցել նրան ան­համ­բե­րու­թյան զգա­ցում սեր­մա­նե­լու հար­ցում, բայց չհա­մար­ձակ­վեց իր վրա վերց­նել ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի հե­տա­գա զար­գաց­ման պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը: Ա­ռաջ­նոր­դը, «Ա­զա­տու­թյան» հրա­պա­րա­կում ան­գործ կանգ­նե­լուց բա­ցի, ու­րիշ ո­չինչ չէր կա­րող ա­ռա­ջար­կել ամ­բո­խին: Ա­ռաջ­նոր­դը պար­զա­պես ինք­նա­մե­կու­սա­ցավ:

Նաի­րի Հու­նա­նյա­նի ցուց­մունք­նե­րի հի­ման վրա կա­լա­նա­վոր­վե­ցին նա­խա­գա­հի խոր­հր­դա­կան Ա­լեք­սան Հա­րու­թյու­նյա­նը և Ռ. Քո­չա­րյա­նի մի շարք կողմ­նա­կից­ներ: Ան­ձամբ Ռ. Քո­չա­րյա­նի հաս­ցեին հն­չե­ցին ա­հա­բեկ­չու­թյա­նը մաս­նա­կից լի­նե­լու ի­րա­կա­նում բա­ցա­հայտ մե­ղադ­րանք­ներ:

Մար­տա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը, որ տևե­ցին մինչև ապ­րի­լի 5-ը, ստա­ցան «Ապ­րի­լյան պա­տե­րազմ» ան­վա­նու­մը: Հե­տաքր­քիր է այն, որ Ադր­բե­ջա­նի զին­ված ու­ժե­րի հար­ձա­կու­մը Ար­ցա­խի սահ­մա­նի վրա ի­րա­գործ­վեց այն ժա­մա­նակ, երբ ԱՄՆ-ում տե­ղի էր ու­նե­նում Հա­յաս­տա­նի և Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գահ­նե­րի, հա­մա­պա­տաս­խա­նա­բար Սերժ Սարգ­սյա­նի և Իլ­համ Ա­լիևի հան­դի­պու­մը ԱՄՆ-ի (Օ­բա­մա) և Թուր­քիա­յի (Էր­դո­ղան) նա­խա­գահ­նե­րի հետ:

Կի­սա­հա­ղորդ­չա­յին սար­քե­րի ար­տադ­րու­թյուն­նե­րում մշ­տա­պես առ­կա են ե­ղել եր­կու հիմ­նա­կան տեխ­նո­լո­գիա­կան խն­դիր­ներ, ո­րոնք կապ­ված են բյու­րեղ­նե­րի ծա­վա­լա­յին և մա­կերևու­թա­յին պա­րա­մետ­րե­րի ճշգ­րիտ վե­րար­տադր­ման հետ՝ սար­քե­րի տեխ­նի­կա­կան բնու­թագ­րե­րի կրկ­նե­լիու­թյու­նը ա­պա­հո­վե­լու հա­մար:

Այ­նու­հետև ա­վե­լի հեշտ էր. 1992 թվա­կա­նի դեկ­տեմ­բե­րին ի­րա­կա­նաց­վեց դրա­մա­կան թա­լան­չիա­կան ռե­ֆորմ, ո­րի պատ­ճա­ռով բնակ­չու­թյու­նը կորց­րեց հս­կա­յա­կան դրա­մա­կան մի­ջոց­ներ, այդ թվում, «սև օր­վա» հա­մար խնա­յո­ղա­կան դրա­մարկ­ղե­րում կու­տա­կած: Իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը հարս­տա­ցան այդ դրա­մա­կան ռե­ֆոր­մով:

Ներկայացուցիչների պալատի 296 բանաձևի, որ ճանաչում է հայերի ցեղասպանությունը, ոգեշնչող պահերից մեկը՝ բանաձևը չի բացառում և թուրք օսմանների ցեղասպանության քաղաքականությունից տուժած այլ ժողովուրդների: